Uitbreiding slagwerk muziektheaterspektakel Mammoet

“Het muziektheaterspektakel Mammoet brengt de nooit eerder vertoonde Heilige Mammoetjacht en onthult geheimen uit de oertijd die wij nu hard nodig hebben. Want zijn wij mensen eigenlijk wel gemaakt voor het leven dat wij nu leiden?”, zo luidt de tekst op de website van Mammoet.

Dat theatermaken een dynamisch proces is dat tot aan de premiere – zelfs gaandeweg de voorstellingen – aan veranderingen onderhevig is blijkt ook bij deze voorstelling. Theatermaker, regisseur en scriptschrijver Tom de Ket deed via Niels Verbeek, slagwerker van de Mammoet-muziektheaterproductie deze zomer, een beroep op een aantal ensemblespelers dat aangegeven had naast het op de planken staan ook wel eens achter de trommels te zitten, of dat hadden gedaan. Niels benaderde me – ik had voor de auditie ook een kruisje aangevinkt bij drummen – met de volgende mail:

Niels Verbeek – slagwerker muziektheaterspektakel Mammoet. Foto: Linda van den Broek.

Versterking slagwerk

Hoi slagwerkers,
Ik ben Niels Verbeek, slagwerker bij Mammoet. Er zijn een aantal plekken waar ik wel wat versterking kan gebruiken. Tom de Ket heeft mij verteld dat jullie ook slagwerkers zijn. Helemaal te gek! Zouden jullie mij wat meer informatie willen sturen over jullie niveau? Speel je in een bandje, fahabra, alleen ongestemd, of ook mallets? Welke diploma’s heb je gehaald? Of misschien – nog beter – heb je een geluidsopname of filmpje waar je op speelt zodat ik een goed idee krijg van jullie niveau?
Alvast bedankt. Groeten, Niels.

Esther van Til, ensemblebegeleider bij Mammoet, had ons natuurlijk van te voren gepolst omtrent en ingelicht over Tom’s plannen. We verwachtten dus een mailtje van de professioneel slagwerker. Hier mijn antwoord:

Slag in de rondte

Hallo Niels, hierbij mijn info over hoe ik me met jou deze zomer graag een slag in de rondte wil of kan werken:

Vanaf mijn vijftiende – ik ben net zestig geworden – heb ik tot aan de eeuwwisseling nagenoeg dagelijks de sticks in handen gehad. Mijn eerste – en vooralsnog laatste – Sonor-drumstel kocht ik medio jaren zeventig van mijn zuurverdiende vakantiewerkgeld. Via bevriende gitaristen uit Hengelo (O), verkreeg ik een zestigerjaren drum-set bestaande uit een bass- en snaredrum, een hangende en een staande tom, een hi-hat en een vooroorlogs ‘gietijzeren’ bekken. De bekleding van de toms bestond uit een coating die Freek de Jonge later ‘fluorescerende kankergezwellen’ ging noemen – daarmee refererend aan een psychedelisch hippietijdperk. Geen gezicht – omkatten en uitbreiding volgden.

De bassdrum was voorzien van een varkensleren drumvel dat een warme sound had en waaraan ik eeuwig trouw ben gebleven, ondanks dat de betreffende inch-maat niet meer standaard geleverd werd. Knippen, snijden, buigen en plakken dus. De uitbreiding bestond uit de aanschaf van drie kleine- en middelgrote toms, een extra floortom, plus Paiste-hi-hat-bekkens- en een aantal crash- en ride-bekkens van dezelfde fabrikant. De kleur(en) van de bekleding werd(en) vervangen door egaal matzwart plakplastic.

Weggeschoven en vijftien jaar onaangeraakt

Vanwege een grootscheepse verbouwing van mijn huis en zakelijke verplichtingen huisvest dit setje momenteel – weggeschoven en vijftien jaar onaangeraakt – op de logeerkamer, bedolven onder stof en spinnenweb. Ik moet dus goed in mijn geheugen graven om je vragen te beantwoorden.

Eind jaren zeventig drumde en zong ik in een band die diverse speelgelegenheden in de contreien van het Overijsselse Hengelo aandeed. We waren toentertijd trots in het voorprogramma van Solution en Massada in de plaatselijke discotheek ‘Het Karrewiel’ te hebben gespeeld. Ons repertoire bestond in aanvang grotendeels uit symfonische rock, later meer uit funk-rock, waarbij we poogden ‘Albert-Heijn-funk’ te ontstijgen, c.q. te overstijgen. Pretentieus? Wellicht, we wilden ons nadrukkelijk onderscheiden van de toenmalige Top-40-radiohitjes.

Excerpt from Solution’s reunionconcert, 2006.

Ik was in die tijd ook dj bij deze (grote) discotheek en heb geijverd om dansbare ‘funk-van-de-bovenste-plank’ te pluggen, waarmee ik enige reputatie verwierf. Tot volle tevredenheid van de uitbater van de betreffende locatie – het legde hem immers voor wat betreft bezoekersaantallen (entree twee Hollandse florijnen) geen windeieren. Ik had als tiener overigens over de salariëring ook geen reden tot klagen en heb er – twee keer per week draaien – een aardige LP-collectie aan overgehouden. Daarna – tijdens- en na mijn studietijd in Groningen – maakte ik voornamelijk (muziek)theater, o.a. bij Theatergroep Marot.

Fahabra en abracadabra

Bovenstaande illustreert dat ik een ongestemd slagwerker ben. Ik durf te stellen dat ik aardig maat kan houden – het liefst met ongemarineerde drumsticks – en heb de bekkens zo af en toe (sfeerdrum muziektheater) met mallets of brushes beroerd. Fahabra is voor mij abracadabra. Sterker, ik weet bij God niet waar je het over hebt of waar je op doelt. Tenslotte, ik kan voor wat betreft het drummen of muziek maken geen diploma’s overleggen – ik kan zelfs geen noten lezen – en ben derhalve geheel aangewezen op mijn gevoel voor muziek en mijn gehoor. Ook beeld of geluid van mijn verrichtingen destijds kan ik je niet aanreiken.

Ik vertrouw erop je hiermee enigszins te hebben geïnformeerd en zie met veel belangstelling en leergierigheid uit naar een eventuele samenwerking met een professioneel slagwerker tijdens de Mammoetvoorstelling deze zomer.

Vriendelijke groet, Robert Rosendal.

Podium Mammoet op het Buinerveld – KLIK op foto voor meer INFO

My lips are sealed

Ik ben natuurlijk zeer benieuwd naar Niels’ reactie en de plannen die gesmeed zijn om het muziektheaterspektakel met een uitbreiding van slagwerk nog meer cachet te geven. Ook in dit geval geldt: my lips are sealed. See you there on the Buinerveld!

Was BOB DYLAN in ‘t ZIELHOES, Noordpolderzijl?

Is Bob Dylan in 1995 voor zijn concert in de toenmalige Groninger Evenementenhal in Noordpolderzijl geweest, of niet? Al jarenlang doet het verhaal de ronde dat Dylan tijdens een fietstocht door Noord-Groningen even bij café t Zielhoes bij Noorderpolderzijl stopte voor een kop koffie.

Cafe ‘t Zielhoes, Noordpolderzijl.

Een van de mensen die Dylan daar herkent, is Groninger zanger en radiopresentator Henk Scholte. Ook onderwijzer Bert Rozinga claimt de Amerikaanse zanger op de fiets te hebben gezien. Toch klinken er ook kritische geluiden. Volgens artiestenbegeleider Jacob Bolhuis, die op een paar uur na de hele dag bij Dylan was, kan hij nooit zo’n eind de Groninger polder in zijn gefietst.

“Na het horen van ‘Mister Tambourine Man’ vervliegt die vraag eigenlijk in de wind van het weidse Groninger land dat Dylan zo scherp terugbracht naar de jaren van zijn jeugd.”

Wat is waar? Is Dylan in die verloren uren inderdaad naar Noordpolderzijl gefietst? Of is het een hardnekkige fabel? Hoe dan ook, Dylan zijn komst naar Groningen heeft op enkele mensen een diepe indruk gemaakt. In ieder geval op de makers van de rockumentary ‘Dylan in de Noordpolderzijl’, Thom Verheul (regie), Ismael Lotz (camera) en Menno Knevel (geluid).

Rockumentary: Dylan in de Noordpolderzijl, Groninger Archieven, 2018.

Herman Sandman over Bob Dylan en Noordpolderzijl

Herman Sandman over Bob Dylan en Noordpolderzijl, YouTube-kanaal Martijn Folkers, 30 oktober 2016.

Auditie theaterspektakel ‘Mammoet’

Tweede ‘lichting’ auditanten voor theaterspektakel Mammoet, Assen, 30 maart 2019.

,,Meespelen in een groot theaterstuk, van de makers van het Pauperparadijs? Zo’n vijftig mensen trokken zaterdag de stoute schoenen aan en deden auditie voor het ensemble van Mammoet, schreef Marieke Kwak op 30 maart jongstleden in het Dagblad van het Noorden.

Ik deed dat ook, na zo’n vijftien jaar niet meer op de planken te hebben gestaan. Ook ik werd onderworpen aan de nauwlettende blikken van regisseur, theatermaker, en nu dus ook jurylid, Tom de Ket en zijn crew.

Nagelbijten, niet stil kunnen zitten en klamme handjes: veel mensen in Podium Zuidhage in Assen hadden daar vanmiddag last van. De reden? Ze doen auditie voor het muziektheaterspektakel Mammoet. (video auditie, RTV-Drenthe, 30 maart 2019)


Marieke Kwak, DvhN, 30 maart 2019

Twee dagen lang zongen de ‘icke hakka hi kaka’s‘ na door mijn hoofd – en benen. Evenals het prachtige Lepi Juro – een Kroatische traditional die veelal vertolkt wordt met Bulgaarse meerstemmigheid – dat tijdens de auditie gezongen moest worden (na een korte introductie), en fungeerde als klankbarometer voor zangkwaliteit. Ook voor de geoefende stem voorwaar geen kattenpis. De maandagavond daarna bereikten me echter de ‘verlossende’ woorden:

,,Je bent geselecteerd voor het spelen in het Ensemble van Mammoet, gefeliciteerd! We kijken er naar uit om deze zomer met je te werken en hopen dat we er samen een onvergetelijk mooi project van gaan maken.”

KLIK OP MAMMOET!

Dat wordt dus een actief zomertje oer- en offergenieten in, om en op het Buinerveld in het fraaie Drentse landschap.

Ik zie uit naar en vertrouw op het oog van de meester, en laat me graag door hem, zijn medewerkers en andere spelers inspireren, om zo een bijdrage te leveren aan het succes van de voorstelling Mammoet.

Trailer-opnames op Buinerveld bij zonsondergang

Begin april werd een eerste beroep op me gedaan – of ik mee wilde werken aan trailer-opnames bij zonsondergang op het Buinerveld. Voor een aantal shots wilde de productieleiding ook graag spelers uit het ensemble inzetten. Kon wel even duren, maar men stelde veel lol in het vooruitzicht.

Voorbereiding voor traileropnames bij zonsondergang. Anticiperend actrice neemt weervoorspellingen toch even door.

Voorjaarsfris, maar met een heerlijk zonnetje stapte ik om drie uur ‘s middags in de auto en toog naar de naastgelegen verzamelstek, het Hunebedcentrum in Borger, waar we om vier uur afspraken om opzet, tijdsaspecten en (technische) details door te nemen. Voor eten, drinken, kleding en visagie werd gezorgd. Tijdens deze rit kreeg ik een mailtje met het bericht dat mij tijdens deze sessie een speciale rol was toebedeeld: krijger met zwarte lenzen!

Ik bespaar je de details van het voor het eerst in je leven aanbrengen van deze diabolische blikwerpers, nog maar te zwijgen over opruimende types die – ongeacht eventuele inhoud – ‘lege’ koffiekopjes afruimen en in de vaatwasmachine doen belanden. Gelukkig werd één lens onder in het apparaat aangetroffen, de andere verdween in het gootsteenputje. Ondanks een – inmiddels – koude voorjaarsavond – ten tijde van zonsondergang, getooid in berenvel en prehistorisch ondergoed – kijk ik met plezier terug op dit traileravontuur. Half twee ‘s nachts thuis. Dat wel, maar – in alle offeringsgezindheid – het resultaat mag er zijn!

Trailer Mammoet

Ik houd je tot aan de zestiende juli via deze blogpagina’s met enige regelmaat op de hoogte van ontwikkelingen omtrent Mammoet. Daarbij verklap ik natuurlijk niets. Wel geef ik hierbij De Ket’s inspiratiebron prijs: ‘Sapiens, een kleine geschiedenis van de mensheid‘, van Yuval Noah Harari.

Samenvatting Sapiens

Honderdduizend jaar geleden waren er wel zes verschillende menssoorten. Nu is er maar één soort over, en dat zijn wij. Homo sapiens. Hoe komt het dat alleen wij zijn overgebleven? Hoe kwamen onze voorvaderen op het idee om steden en zelfs koninkrijken te stichten? Waarom gingen we in goden geloven, maar ook in natiestaten, en in bedrijven. Waarom vertrouwen we op geld, boeken en wetten? En hoe zal onze wereld er in de toekomst uitzien?

In Sapiens neemt Yuval Noah Harari ons mee op een fascinerende reis door de geschiedenis van de mensheid. Wie zijn we? Waar komen we vandaan? En hoe zijn we geworden wie we nu zijn? In zijn aanstekelijke relaas laat Harari ons kennismaken met een raadselachtig fenomeen: de mens.

‘Zeventigduizend jaar geleden was Homo sapiens nog een onbeduidende diersoort die zo’n beetje zijn eigen gangetje ging in een uithoek van Afrika. In de millennia daarna veranderde hij zichzelf in de absolute heerser van de planeet en de grootste nachtmerrie van het ecosysteem.’


(Bron: Bol.com)

Noordkust, de Wadden en Sense of Place

De video hieronder postte ik op de Facebook-pagina van ‘Kunst en Landschap‘. Dat leverde een aantal reacties op waarvan ik er een uitlicht, die van Joop Mulder, die het bericht met commentaar deelde op zijn eigen pagina:

“Ik zou zeggen kijk even naar dit filmpje, het duurt niet zo lang maar laat wel zien hoe bijzonder de Wadden zijn. Sense of Place werkt samen met Het Groninger LandschapIt Fryske Gea en iedereen die de Wadden koestert, en werkt vanuit een nieuw standpunt. Laat het zien, laten we het beleven! Dan snappen mensen beter dat we het moeten beschermen. Nieuwe standpunten stuiten vaak op weerstand omdat het anders is. Sense of Place heeft tijd nodig, maar ik bemerk steeds meer medestand door anders durven zien. Sense of Place, de naam zegt het al; wij willen de plek koesteren maar ook deelgenoot maken van ons respect voor de natuur. Het is toch waanzinnig dat de politiek in den Haag nog steeds denkt dat ons unieke noorden geschikt is voor zoutwinning, gaswinning, windmolens en andere narigheid. Kijk even naar dit filmpje. En denk vooral zelf na. Ik heb daar eigenlijk niets aan toe te voegen.”

Promotiekrant Internet 1996

Promotiekrant bART voor Groningen, Drenthe en Overijssel, HAH-verspreiding, oplage 566.000 expl.

In 1996 benaderde de Groninger ‘internetondernemer’ Bernard Klaasse Bos, CEO van bART Internet Provider, me voor drukwerkbegeleiding bij een huis-aan-huis (HAH) te verspreiden krant om ‘het internet’ te promoten in Noord Nederland. Doel was om toekomstige gebruikers in Groningen, Drenthe en Overijssel – particulieren, bedrijven en instellingen – te interesseren voor en te informeren over het internet – in de meest brede zin van het woord. Onderliggende strategie daarbij was natuurlijk om deze doelgroepen abonnementen te slijten.

Juiste drukker zoeken en vinden

Een en ander resulteerde in een alliantie tussen bART, PTT Telecom, het toenmalige KPN, en Rosendal Produkties. Ik werd in de eindfase van dit project in de arm genomen – mijn werkzaamheden zouden zich dus beperken tot het vinden van de juiste drukker voor het uit te geven product. Graag had ik me bemoeid met de inhoud en vormgeving, maar dat proces was inmiddels doorlopen en goedgekeurd. Jammer, maar helaas.

Ik was – zeker in die tijd, vanwege diverse andere projecten en werkzaamheden – goed thuis in de wereld van de rotatiedruk, een drukvorm die vanuit kostenoverwegingen (groot bereik, hoge oplage) vaak gekozen werd – en nog steeds wordt. Ik kwam toen uit bij Janssen/Pers in Baarle-Nassau. Niet geheel verwonderlijk, omdat het door Rosendal Produkties uitgegeven ‘De Cursusgids’ daar destijds ook ‘ondergebracht’ was – na een grondige voorstudie.

Internet

Nu internet – zo’n 25 jaar later – gemeengoed is geworden, vind ik het leuk om een paar – niet door mij geredigeerde – tekstfragmenten uit deze ‘internetkrant‘ te publiceren. Dat doe ik hieronder.

Fragment voorpagina promotiekrant bART Internet Provider, Groningen, 1996

Winnaar prijsvraag

Ik kreeg vandaag een aangenaam mailtje van Martijn Joosse, web content manager bij eReaders Groep en eReaders.nl, waarin hij mij feliciteerde met het winnen van een prijsvraag waar ik aan deelnam:

Beste Robert,

Je hebt meegedaan met de actie van eReaders.nl ter gelegenheid van het digitale boekenweekgeschenk.

Van harte gefeliciteerd, je inzending was volgens ons de origineelste! Daarom win je de Bebook Club inclusief voucher voor het digitale boekenweekgeschenk.

Kun je alsjeblieft zo snel mogelijk je adresgegevens terugmailen? De ereader komt dan direct naar je toe!

Dat heb ik natuurlijk meteen gedaan. Ik ben weliswaar geen liefhebber van het gekraai van Kader Abdolah, maar ik ben vooralsnog wel zeer content met mijn nieuwe Bebook Club ereader.
O ja, je bent natuurlijk nieuwsgierig waarom de jury mij heeft uitverkozen. Mijn ‘originele dankwoord’ aan de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek:

“Ik bedank het CPNB voor het digitale Boekenweekgeschenk, want dat opent wegen voor naamsverandering van deze organisatie: het CPN(E)B!”